به نقل از «خبرگزاری میزان»

القاب و کنیه‌های امام محمد تقی(ع)

تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۸۲۱۰۶

امام محمد تقی علیه السلام جوان‌ترین امام شیعیان بوده است، در ۸ سالگی به امامت می‌رسند و در ۲۵ سالگی شهید می‌شوند.

خبرگزاری میزان - امام محمد تقی علیه السلام در سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه به دنیا آمد. ایشان فرزند امام رضا است، مادر امام جواد خانومی پرهیزکار به نام سبیکه است.

امام جواد زمانی که پدرش مدینه را ترک کردند و به مرو رفتند تنها ۶ سال داشنتد، دو سال بعدش پدرش را غریبانه در غربت به شهادت رساندند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام جواد به مرو رفت و با پدر وداع کرد و ایشان را به خاک سپرد.

مامون بر خلاف نظرات بقیه درباره که امام جواد(ع) را کودکی بیش نمی‌دانستند، به کمالات امام واقف بود و از عظمت ایشان باخبر بود.

در سال ۲۱۵ امام را به بغداد آورد و دانشمندان دربار را به مباحثه با امام دعوت کرد. بعد از آنکه جملگی به کملات امام پی بردند، مأمون دخترش ام الفضل را به عقد امام درآورد.

هدف او از اینکار دسترسی آسان به امام و پی بردن به رفت و آمد‌های امام بود.

مأمون همیشه خود را دوستدار اهل بیت معرفی می‌کرد و با ملایمت و خوبی با آن‌ها رفتار می‌کرد.

مأمون در سال ۲۱۸ قمری فوت کرد، برادر ناتنیش معتصم به خلافت رسید.

معتصم راه و روش مأمون را پیش گرفت و خود را دوستدار اهل بیت معرفی کرد، ولی از ته دل از آل علی بیزار بود.

ام الفضل در دربار بزرگ شده بود به زندگی ساده و بی آلایش امام جواد علیه السلام عادت نداشت و همش ابراز ناراحتی می‌کرد حتی چند باری نیز شکایت امام را به مأمون کرده بود، ولی مأمون با بی توجه‌ای جواب او را داده بود. زمانی که مأمون فوت کرد و معتصم بروی کار آمد ام الفضل این رویه را دوباره از سر گرفت، معتصم هم که از امام بیزار بود امام را به بغداد تبعید کرد، امام که سرنوشت این سفر را می‌دانست پسرش را در مدینه جانشین خود اعلام کرد و به بغداد رفت.

بعد از مدتی ام الفضل به تحریک برادر و به دستور عمویش امام را با زهر به شهادت رساند.

کنیه‌های امام

برای امام جواد (ع) چهار کنیه وجود داشته است که عبارتند از:

ابن رضا، ابوعبدالله، ابو علی و ابو جعفر.

ابو جعفر مشهورترین کنیه امام بوده است، امام رضا(ع) حتی در بچگی امام جواد او را ابو جعفر صدا می‌زدند تا نهایت احترام را برای او قائل باشند.

ابو جعفر کنیه مشترک بین امام محمد باقر و امام جواد است، بنابر این برای انیکه اشتباهی رخ ندهد، امام جواد را ابوجعفر الثانی خطاب می‌کردند.

القاب امام جواد(ع)
جواد

جواد در لغت نامه به معنی بخشنده است، این لقب امام بخشندگی بسیار زیاد امام را نشان می‌دهد. این نام در ایران معروف‌ترین لقب امام محسوب می‌شود به طوری که حتی جای اسم از آن استفاده می‌کنیم.

تقی

تقی یکی دیگر از لقب‌های معروف امام جواد بوده است، تقی در لغت نامه به معنی پرهیزکار و خدا ترس است. این لقب به دلیل درجات معنی و الهی امام بوده است.

دیگر القاب

لقب‌های بسیار زیادی برای امام جواد ذکر شده است که ما برخی را در اینجا آورده ایم که عبارتند از:

منتجب، مرتضی، مختار، متوکل، متقی، زکی، قانع، نجیب و عالم.

تمامی این القاب نشان دهنده ابعاد بزرگی شخصیت الهی آن حضرت است.

بیشتر بخوانید: ویژگی‌های مهم اخلاقی «امام جواد (ع)» در آینه قرآن کریم

انتهای پیام/

برچسب ها: القاب امامان امام جواد

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: امام جواد امام جواد امام محمد ام الفضل ابو جعفر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۸۲۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موزه آستان قدس رضوی نفائسی مرتبط با امام صادق(ع) در خود دارد /به جامانده از صادق آل محمد(ع)

 حدیثی بر کاشی زرین فام

یک کاشی هشت پر است. کاشی که از چند صد سال پیش یک قطعه از تزئینات بقعه مبارکه حضرت رضا(ع) بوده است. دور تا دور آن نیز مانند بسیاری از کاشی‌های زرین‌فام روضه منوره، آیات قرآن و احادیث و روایاتی از ائمه اطهار(ع) کتابت شده است. احادیثی که از مستندترین مجموعه حدیث‎‌های شیعی است و هنرمندان بزرگ ایرانی در قرن هفتم و هشتم قمری آن‌ها را بر کاشی‌های زرین‌فام نشانده تا به زیبایی هرچه تمام‌تر برای تزیین دیوارهای اطراف مضجع شریف امام رضا(علیه السلام) به کاربرند. روی این نمونه کاشی نیز احادیثی از «امام جعفر صادق (ع)» نقش بسته بسته که مضمون آن‌ها اهمیت زهد و ایمان از نگاه امام است:

"قال الصادق علیه‎السلم جعل [الخیر کلـ]ـه فی بیت و جعل مفتـ[ـاحه الزهد فی] الدنیا و جعل الشر کله فی بیت [و جعل مفتاحه حب الدنیا عنه علیه السلم حَرَامٌ عَلَی قُلُوبِکُمْ أَنْ[تَعْرِفَ] حَلَاوَةَ الْإِیمَانِ حَتَّی تَزْهَدَ فِی الدُّنْیَا عنه علیه‎السلم حَسْبُ الْمُؤْمِنِ مِنَ اللَّهِ نُصْرَةً أَنْ یَرَی عَدُوَّهُ یَعْمَلُ بِمَعَاصِی اللَّهِ"

برای تزیین این کاشی که قسمت کمی از آن هم ازبین رفته، به غیر از لعاب زرین‌فام، از لعاب لاجوردی استفاده شده است. این کاشی هشت‌پر در اندازه ۱۸×۱۸ سانتی‎چندرسانه شده است. 

 قرآن وقفی شاه عباس

دو شی دیگری که در موزه آستان قدس رضوی وجود دارند، نسخه‌هایی از قرآن کریم است که کتابت آن به امام جعفر صادق(ع) نسبت داده شده است.

اولین نسخه‌ای که در گنجینه قرآن و نفائس موزه آستان قدس رضوی نگه‌داری می‌شود، توسط شاه عباس صفوی در سال ۱0۰۸ وقف بارگاه منور رضوی شده است. این مصحف کامل از جمله مواردی است که وقف‌نامه آن را شیخ بهایی بر روی کاغذ کتابت کرده است.

سید محمدرضا فاضل‌هاشمی، کارشناس نسخ خطی و قرآن کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی اطلاع بیشتری درباره این نسخه اطلاعات بیشتری به ما می‌دهد: «بخشی از این قرآن، به خط ابراهیم‌ سلطان، برادر بایسنقرمیرزا و پسر شاهرخ تیموری است. این شاهزاده تیموری از هنرمندان مطرح و خوشنویسان طراز اول عهد خود به‌ویژه در خط ثلث و محقق محسوب می‌شود.»

به گفته فاضل هاشمی قدمت جلد این مصحف، به قرن ۹ قمری بازمی‌گردد؛ «این جلد که جز شاهکارهای نفایس آستان قدس رضوی به شمار می‌آید، در زمان ابراهیم‌ سلطان‌ بن شاهرخ تیموری در سال ۸۳۱ قمری ساخته شده است.»

او در ادامه درباره مشخصات ظاهری و تزئینات این اثر اضافه می‌کند: «این مصحف در قطع وزیری و در اوراقی به اندازه ۲۰.۵ در ۳۰.۵ سانتی‌متر کتابت شده است. یک ترنج کنگره‌ای مذهّب و مرصّع مزیّن به گل‌های اسلیمی و زمینۀ لاجورد در پشت صفحه اول این مصحف قرار دارد. صفحه اول و دوم آن هم دارای سه لوح مذهّب و مرصّع با نقوش و گل و برگ اسلیمی است. گل‌های ختایی هشت‌ پر زرّین، فواصل آیات را مشخص کرده و سرسوره‌ها در کتیبه مستطیلی پیوسته به یک نشان بادامی مذهّب مرصّع نوشته شده و کتیبه به صورت قلمدانی است.»

 قرآن وقفی شاه طهماسب

این کارشناس نسخ خطی و قرآن کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی درباره دومین نسخه منسوب به امام جعفر صادق(ع) می‌گوید: «این قرآن به خط کوفی بر پوست آهو کتابت شده و از شاهکارهای هنر اسلامی است. این نسخه که توسط شاه طهماسب صفوی وقف شده، شامل جزء ۹ تا ۱۱ قرآن است.»

«مُهر واقف مربوط به پیش از سال ۹۷۲ قمری در پشت صفحه اول حک شده است.» فاضل هاشمی با بیان این نکته، اضافه می‌کند: «این اثر که در قطع بیاضی و بر اوراقی به اندازه ۱۶ در ۲۳ سانتی‌متر کتابت شده است. در این مصحف که ۵۸ ورق از آن به جا مانده، سرسوره‌ها به خط کوفی زرّین و تحریر مشکی نوشته شده است. دو صفحه نخست آن دارای ترنج ستاره‌ای شکل مذهّب و مرصّع و تمام صفحاتش دارای جداول زر و الوان است. فواصل آیات نیز با نقاط شنگرف و زنگار مشخص شده است.»

لازم به ذکر است مانند سایر نسخ منسوب به ائمه اطهار که در موزه آستان قدس رضوی وجود دارند، کتابت دو مصحف نام برده شده نیز تنها به امام صادق(ع) نسبت داده شده است و هنوز قطعیتی در این باره وجود ندارد.

زهرا زنگنه